Op 11 mei is het zover. Dan is ze jarig. De oudste inwoner van Ayet wordt 89. Ze woont met een deel van haar familie in het dorp, enkele meters van mij vandaan. We treffen elkaar elke dag. Een groet, een korte praatje, soms langer. Er is altijd even contact. Koffie drinken doen we ook. Een paar keer per week. Soms bij mij, meestal bij haar. Het is gezellig bij haar aan tafel. Ze is niet op haar mondje gevallen, heel alert en scherp. Elke dag maakt ze een wandeling. In en rond het dorp en als ze zin heeft zelfs helemaal tot Aret en terug. Uitrusten op een bankje en genieten van het weer en de uitzichten hoort erbij. Thuis puzzelt ze veel en ze leest. Ja, ze is nog goed bij. Heerlijk is het om met haar te praten over het leven in het dorp en de Vallée de Bethmale. Vooral over hoe het vroeger was. In die gesprekken voel je de band met en de betrokkenheid bij de vallei. Wat weet ze veel. Vol overgave vertelt ze. En ik geniet en leer.
Zo'n twee weken geleden, ik weet het niet meer precies, stond ik bij haar aan de deur. Een kleine vraag had ik, niks bijzonders. Aan het eind van het gesprek vertelde ze dat ze binnenkort jarig was. Op 11 mei. En deze keer had zij een vraag. Of ze ter gelegenheid van haar verjaardag met haar familie bij mij mocht komen eten. Ze was al eens geweest. Gezellig was het en het eten was heerlijk. Ik wist niet wat ik hoorde. Nadenken hoefde ik niet. Natuurlijk heb ik meteen ja gezegd. Kijk, dat is nou de hoogste eer die je in Ayet kunt krijgen. Wat ga ik straks mijn best doen!
Kleuren met woorden.
BeantwoordenVerwijderenEen heel intimistisch stuk
heb je daar afgeleverd.
De sfeer die het oproept,
past wondermooi bij de streek.
Ik heb deze bijzondere blijde en levenswijze vrouw mogen ontmoeten en zij geniet er van dat jij in Ayet woont en deel uitmaakt van het dorp.Zij is blij met jou. Voor haar is het ook een eer dat zij bij jou haar verjaardag mag vieren. Een mooi vooruitzicht
BeantwoordenVerwijderen